In Santa Maria degli Angeli werden de nodige aflaten
verdiend en talloze kaarsjes gebrand. Ieders geweten werd gezuiverd en de kerk
(met kapel erbinnen in) werd met open mond bewonderd. Maar eerst moest de kou
getrotseerd worden terwijl er geluisterd werd naar de (beknopte) geschiedenis
van het leven van Franciscus.
Vervolgens werd onze pelgrimstocht in Assisi verder gezet
richting de olijfgaarden, waar we samenkwamen voor een bezinning, waarin we
terugkeken op de voorbije tien dagen en de afgelopen vier jaren op het SAB. Er
werd gepreekt door Tim, een verhaal verteld door Melissa en gezongen door
Philippe. Spijtig genoeg was de bezinning van korte duur, aangezien onze
bezinning onderbroken en verstoord werd door de regen, die ons nog steeds
achtervolgt. Het bleek een klassevolle maar hardnekkige stijgingsregen. Dit was
het einde van ons moment van rust en stilte. Gewapend met de paraplu in de hand
en de poncho om het lijf trokken we verder naar de San Francescokerk. We
trokken door de kerk aan de hand van fresco’s die het leven van Franciscus
uitbeeldden en waanden ons zelf een 'heilige'.
Onze pelgrimstocht
eindigde in het zonnetje, wat betekende dat we onmiddellijk de bus in moesten.
Dit was het begin van een busrit van zes uur naar Lido di Jesolo. Tijdens deze
rit werden we geconfronteerd met een kleine hobbel op ons lange pad. Onze reis
zou een dag langer duren, want het hotel bleek pas voor morgen geboekt te zijn.
Gelukkig had Tim alles onder controle en regelde als een echte professional dat
we toch in het hotel terecht konden.
Na het avondmaal haalde iedereen zijn beste outfit uit de
kast (eerder de koffer), werden de haren in de plooi gelegd en de wallen, die
zich doorheen de reis op hebben gestapeld, weggewerkt. Uiteindelijk trok
iedereen samen te voet naar de discoteca,
waar onze pelgrimstocht nu definitief eindigde. Hoewel, de nacht is nog jong en
voor even lijkt de energie niet op te geraken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten