Dinsdag 2 april 2013

De oogjes worden elke dag kleiner en de wallen blijven steeds groter worden wanneer iedereen arriveert aan het ontbijt. Toch stond iedereen op tijd klaar voor onze tweede dag in Rome. Eenmaal op de metro toonden we hoe goed we ons geld konden bewaken en kwamen we zonder enige verliezen terug boven de grond. De tocht door Vaticaanstad kon beginnen. Maar dat was buiten de Paus en zijn Sint-Pietersbasiliek gerekend, want deze was niet toegankelijk in de voormiddag omdat er een mis plaatsvond. Einde van de voorziene planning.

Wat daarna volgde was een combinatie van improvisatie en doorzettingsvermogen. We gooiden het programma om en beslisten om aan te gaan schuiven voor het Vaticaans museum (dat normaal gezien in de namiddag gepland was). Na een paar vruchteloze pogingen om de ‘line te skippen’ zagen we in dat er niets anders op zat dan drie uur te vertoeven in de kletterende regen, op een bedje van hagel, gedresseerd met een vleugje onweer. Paraplu’s werden aangeschaft en poncho’s ingeslagen, wat de locale economie dan weer ten goede kwam. Geen probleem, SAB zet door.

De harde kern geraakte uiteindelijk binnen, terwijl de anderen een bezoek gingen brengen aan de Engelenburcht. Was die toch niet gesloten zeker?! Ze keerden dan maar terug en trokken naar de koepel van de Sint-Pietersbasiliek, die eindelijk terug open was.

De harde kern vervolgde hun tocht door het Vaticaans museum en bewonderde enkele onmisbare meesterwerken, zoals onder andere de ‘School van Athene’, de ‘Discuswerper’ en de ‘Laocoöngroep’, om uiteindelijk te eindigen in de Sixtijnse kapel. Waar we onze nekken pijnigden om de ‘Schepping van Adam’ te aanschouwen, voor de ene een meesterwerk, voor de ander een kleine teleurstelling.

Hierna trok de nog hardere kern enthousiast verder op hun tocht doorheen Vaticaanstad en bezocht de Sint-Pietersbasiliek en het bijhorende plein, waar de Zwitserse wacht ons stond op te wachten. Om binnen te geraken in de basiliek hadden we de eer om nogmaals aan te schuiven en doorkruisten zo het hele plein. De wachttijd werd ingekort door een gepassioneerde uitleg door Stijn en Marc, die moeiteloos de plattegrond van de basiliek lieten uitbeelden door enkele harde(re) kerners.

De Pièta werd bewonderd, de kerk werd uitvoerig gefotografeerd en daarna was het uit met de pret. De kerk sloot zijn deuren en we werden bijna letterlijk op straat gezet. Hierna vertrokken we uit Vaticaanstad en maakten ons klaar om een laatste blik te werpen op ons nu al zo geliefde Rome.

Maar we kunnen Rome niet verlaten zonder een bezoek gebracht te hebben aan de typisch Italiaanse opera, waar we een heus vijfgangenmenu voorgeschoteld kregen en de wijn voorproefden. Enkelen (Gert) hadden het genoegen om betrokken te worden bij dit schouwspel en hoewel we de Italiaanse aria’s niet altijd begrepen, konden de stemmen ons wel bekoren.

De weergoden hadden ons weer veroordeeld en de Paus wilde ons niet in zijn basiliek, maar toch werd Vaticaanstad verkend zoals alleen die van SAB dat kunnen. Ciao!